Μια περίοδος γεμάτη ανάμεικτα συναισθήματα για τους μαθητές αγωνία, ανησυχία, προβληματισμός, αδημονία. Ολοκληρώνεται ταυτόχρονα ένα μεγάλο κεφάλαιο της εφηβικής περιόδου, τα σχολικά χρόνια και ένα άλλο νέο, διαφορετικό και με άγνωστο περιεχόμενο πρόκειται να ανοίξει. Αυτό της ενήλικης ζωής που για κάποιους ακολουθεί η στρατιωτική θητεία, για άλλους πανεπιστήμιο, κολλέγιο και για άλλους δουλειά.
Οι Παγκύπριες έχουν σηματοδοτηθεί ως μια τεράστια ευκαιρία «ζωής και θανάτου». Μαθητές και γονείς να πασχίζουν να διατηρήσουν τη ψυχραιμία αλλά και τη σχέση τους μέσα από σκαμπανεβάσματα διάθεσης και συναισθημάτων, διαβάσματος και πολύωρων φροντιστηρίων.
«ΠΡΕΠΕΙ να περάσεις» λένε οι γονείς, «ΠΡΕΠΕΙ να περάσω» λένε οι μαθητές.
Κι αν δεν περάσουν δηλαδή τι θα γίνει; Είναι η μοναδική ευκαιρία που δεν θα ξαναέρθει; Όχι! Είναι ΜΙΑ από τις ευκαιρίες που προσφέρονται που επαναλαμβάνεται μάλιστα κάθε έτος.
«Κι όλος αυτό ο κόπος που έκαναν;» Μια φωνή ακούγεται στο μυαλό μου; Ίσως να είναι βέβαια από τις συχνότερες απαντήσεις που παίρνω όταν λέω ότι δε χάθηκε ο κόσμος.
Ναι όντως, τεράστιος κόπος, ατελείωτες ώρες. ΕΜΠΕΙΡΙΑ αυτό όμως ονομάζεται. Εμπειρία που διδάσκει στον καθένα τι μπορεί να γίνει καλύτερα την επομένη φορά, η όποια άλλη φορά (γιατί θα έρθουν πολλές τέτοιες φορές) που θα σχετίζεται με εξετάσεις, διάβασμα, διατήρηση της ψυχραιμίας και καλύτερης οργάνωσης.
«Μα απέτυχα». Τι λέξη κι αυτή, και πόσο τραγικό νόημα τις δίνουμε, καταγράφεται τόσο βαθιά στο μυαλό των μαθητών κουβαλώντας την μαζί τους για χρόνια, γίνεται ένα με την ταυτότητά τους.
Σε ένα διαγωνισμό, σε εξετάσεις ανέκαθεν υπάρχουν αυτοί που τα καταφέρνουν και αυτοί που έμειναν απ’ έξω, επειδή υπάρχουν κανονισμοί, υπάρχουν όρια, βαθμολογίες «καλές» και «κακές» προσπάθειες.
Δεν είναι αποτυχία… είναι μια περίοδος γεμάτη εμπειρίες και αποτελέσματα που δίνουν πληροφορίες για το τι θα είναι καλό να διορθωθεί, να επαναπροσδιοριστεί, να εφαρμοστεί καλύτερα την επόμενη φορά.
Και υπάρχουν ΕΠΙΛΟΓΕΣ και ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ, που με ανοιχτό μυαλό μπαίνουν σε μια ζυγαριά και οδηγούν σε αποφάσεις.
Ας εκπαιδεύσουμε όλοι το μυαλό μας κι από μικρή μάλιστα ηλικία να αντιμετωπίζει όλα τα συμβάντα στη ζωή ως ευκαιρίες για αυτό-βελτίωση, ωρίμανση, επαναπροσδιορισμό ενεργειών και προσπαθειών. Σημασία δεν έχει μόνο ο προορισμός, αλλά και το ταξίδι προς αυτόν!
Μαριγιώργια Βοσκαρίδου
Σύμβουλος Καριέρας